Από Καρδιάς

[Synteknos]

Πριν λίγο έγραφα στο Shoutbox, μέχρι που αυτά που έγραφα δεν "χωρούσαν" πια σε εκέινο το topic. Ανοίγω λοιπόν και πάλι το γνωστό "Από Καρδιάς" για να γράφουμε όσα βγαίνουν από την ψυχή μας, ότι θέλουμε να βγάλουμε από μέσα μας και να πούμε στους φίλους μας που θα μας νιώσουν και θα πονέσουν ή θα χαρούν μαζί μας.



Αυτό λοιπόν που έγραψα είναι οτι το πρώτο forum που συμμετείχα ήταν αυτό του αυτοκινήτου της καρδιάς και των ονείρων μου, το mx5.gr. Μετά λίγο καιρό, το forum αυτό έγινε αρχική σελίδα στο Mozilla. Για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν κυρίως με το ποιός είμαι και όχι με το τί μου αρέσει, αυτό άλλαξε κάποια στιγμή και αρχική σελίδα έγινε το TeriosClub.gr. Μετά τα τελευταία γεγονότα όμως με τον αχαρακτήριστο, η αρχική είχε επανέλθει στο mx5.gr.
Πλέον, με ενάμισι χρόνο ενεργής συμμετοχής σε forums, η αρχική μου σελίδα για πρώτη φορά - και για πολύ καιρό στο μέλλον - δεν έχει κατάληξη .gr αλλά .net

Έτσι και πάλι, μετά από μια κουραστική μέρα, μπαίνω κατα τις 01:00 με 01:30 στο σπίτι και χαζεύω τί καλό έχει συζητήσει το παρεάκι την μέρα που πέρασε. Γελάω, ενημερώνομαι, χαλαρώνω και παίρνω δύναμη για την επόμενη μέρα. Και κάπου εκεί στο βάθος, βλέπω και πάλι τον Τέρη μου να σκαρφαλώνει βράχια και να περνάει ποταμάκια. Ξέρω οτι θα αργήσει η μέρα. Ξέρω οτι μπορεί και να μην έρθει ποτέ. Είμαστε όμως ακόμα ζωντανοί στην σκηνή, εγώ και αυτό το κακόμοιρο το αυτοκίνητο. Και θα παραμείνουμε ζωντανοί μέχρι να μας βγάλουν την πρίζα από τον τοίχο. Η πίστη στο όνειρο παραμένει μεγάλη against all odds. Μέχρι τότε, το κύριο πράγμα που μας κρατάει ζωντανούς είναι το παρεάκι του TeriosClub και η προσμονή σας να το δείτε και πάλι στο δρόμο άρτιο!

[Synteknos]

Και αφού το ξεκίνησα, θα ήθελα να "περισώσω" και έναν διάλογο που είχαμε παλιότερα στο αντίστοιχο topic.

Δύσκολη εποχή Σπύρο μου για επενδύσεις.
Ακόμα και για μεγάλες εταιρίες του χώρου σαν αυτή που εργάζεσε (σημ. Ιαπωνική).
Δυστηχώς, αν συνεχιστεί λίγο ακόμα αυτή η κατάσταση, όχι δεν θα κάνουμε επενδύσεις, αλλά θα κλείσουμε και αυτά που έχουμε και θα καθόμαστε να τα κοιτάμε και να τα κλαίμε.
Θα κλαίμε τον κόπο τόσων χρόνων που πήγαν χαμένα, θα κλαίμε τις επενδύσεις μας σε χρήμα και πάνω απ' όλα θα κλαίμε γιατί δεν θα μπορούμε να θρέψουμε την οικογένειά μας.
Όλη η Ελλάδα είναι στο αέρα και όλοι μας κρεμόμαστε από μια λεπτή κλωστή.
Για εμάς του επαγγελματίες πλέον είναι αβάσταχτο αυτό που συμβαίνει.
Έχουν αδειάσει τα μαγαζιά μας από πελάτες, οι ακάλυπτες επιταγές δίνουν και παίρνουν, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ), εφορία, περαιώσεις, έκτακτες εισφορες κ.τ.λ μας έχουν πνίξει και οι πελάτες μας με το δίκιο τους μας λένε εν καιρό κρίσης κάντε εκπτώσεις. Από που να κόψουμε όμως δεν βρίσκουμε την άκρη, αφού όχι μόνο δεν τα κονομάμε αλλά δεν βγάζουμε καλά καλά πλέον ούτε τα έξοδά μας.
Για εσάς τους υπαλήλους βέβαια δεν είναι καλύτερα τα πράγματα.
Τα μεροκάματα σας έχουν πέσει κατακόρυφα, δεν έχετε πλέον την σιγουριά ότι αύριο θα έχετε δουλειά, δουλευετε πλέον λιγότεροι σε κάθε είδους επάγγελμα με αποτέλεσμα να πρέπει να βγάλετε την διπλή η ακόμα και την τριπλή δουλειά λόγω απολύσεων και λιγότερου εργατικού δυναμικού, το ωχτάωρο πλέον από πολλά επαγγέλματα έχει εκλείψει, υπερωρίες πλέον δεν υπάρχουν η ακόμα και αν υπάρχουν δεν πληρώνονται.
Ναι, αν σας απολύσουν και έχετε κάποια χρόνια προυπυρεσία θα πάρετε μια καλή αποζημίωση και θα έχετε για ένα χρόνο το ταμείο ανεργίας αλλά ποιος σας λέει ότι όταν τελειώσουν αυτά θα έχετε βρει δουλειά; Θα υπάρχει δουλειά τότε;
Μόνο οι δημόσιοι υπάληλοι είναι αυτή τη στιγμή σε λίγο καλύτερη θέση αλλά όχι και αυτοί για πολύ ακόμα. Έρχονται και γι' αυτούς τρελά χαράτσια και άρση της μονιμότητας.
Αυτό θα πλήξει την αγορά ακόμα περισσότερο και κατά την γνώμη μου θα είναι και το αποτελειωτικό χτύπημα.

Το κουράγιο το χρειαζόμαστε όλοι μας Αναστάσιε αλλά που να το βρούμε και πιος να μας το δώσει, αφού από εκεί που θα το ζητήσουμε θα το έχουν ανάγκη και αυτοί από εμάς.

Γιώργο Κούτρια και Μαρίνα, δεν είναι ούτε φιλότιμο αλλά ούτε και αρχ...ια.
Είναι στάση ζωής.

Δεν ανέχομαι σε καμιά περίπτωση, την εκμετάλλευση και την κοροϊδία.

Όπως γνωρίζετε είμαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος και θέλω να μου συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Φυσικά στην σημερινή εποχή που ζούμε ο χαμένος είμαι εγώ με τα πισ[/b]τεύω μου και όχι όλοι αυτοί που μόλις δουν το τσουβάλι με τις λίρες βουτάν με το κεφάλι να τις πάρουν αδιαφορώντας για τα πάντα.

Έτσι και έγινε με την συγκεκριμένη ταβέρνα η οποία αθέτησε την αρχική συμφωνία μας και εκτός από τα παραπάνω λεφτά που ζήτησε μας χρέωσε και επιπλέον 10 άτομα.
Αν ήταν στο χέρι μου και αν δεν ήμασταν φιλοξενούμενοι δεν υπάρχει περίπτωση να γινόταν όλο αυτό την Κυριακή το πρωί αλλά και σε καμιά περίπτωση δεν θα έπαιρνε ούτε δέκα λεπτά παραπάνω από την αρχική συμφωνία μας.

Όλο το βράδυ του Σαββάτου δεν κοιμήθηκα, προσπαθώντας να βρω τρόπο να το αποφύγω αλλά δεν γινόταν να το αποφύγω και να μην εκθέσω τους ανθρώπους που μας φιλοξένησαν.

Έτσι ήρθα στην πολύ δύσκολη θέση να σας ανακοινώσω όλα αυτά την Κυριακή το πρωί και να αφήσω σε εσάς να αποφασίσετε για το πως θα κινηθείτε.

Ειλικρινά, δεν περίμενα αυτή την ανταπόκριση και αυτό ήταν που με έκανε και βούρκωσα εκείνη την στιγμή από συγκίνηση.
Συγκίνηση, που κάποιοι άνθρωποι που τους γνωρίζω μόνο από κάποια γραπτά η από μερικές εκδρομές η ακόμα και που τους συνάντησα για πρώτη φορά με έκαναν να αισθανθώ ότι αυτό το forum έχει ανθρώπους που αξίζει να έχω φίλους.

Σας ευχαριστώ όλους γιαυτό που είστε και που βρίσκεστε σε αυτή την παρέα και να ξέρετε ότι με κάνετε περήφανο που σας έχω φίλους.

g.pesketzis έγραψε:

Γιώργο Κούτρια και Μαρίνα, δεν είναι ούτε φιλότιμο αλλά ούτε και αρχ...ια.
Είναι στάση ζωής.

Δεν ανέχομαι σε καμιά περίπτωση, την εκμετάλλευση και την κοροϊδία.

Όπως γνωρίζετε είμαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος και θέλω να μου συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Φυσικά στην σημερινή εποχή που ζούμε ο χαμένος είμαι εγώ με τα πιστεύω μου και όχι όλοι αυτοί που μόλις δουν το τσουβάλι με τις λίρες βουτάν με το κεφάλι να τις πάρουν αδιαφορώντας για τα πάντα.

Γιωργο......αν πιστευαμε κι εμεις οτι με καποια ευρω περισσοτερα θα γινομασταν πλουσιοτεροι,δεν θα ειχαμε καν συμμετασχει σε καμμια απο τις εκδρομες.....

Τωρα το ποιος ειναι στην ουσια χαμενος,αυτο εχει να κανει με τι μετρα και με τι σταθμα μετραει ο καθενας μας..........και επειδη πιστευω οτι ολοι στην παρεα του Terios club μετραμε με την ιδια μοναδα μετρησης,δεν θεωρω κανεναν απο εμας χαμενο......χαμενο θεωρω τον ταβερνιαρη!!!!!!!!

Οσο για το αν επραξες σωστα την Κυριακη το πρωι οπως λες,εγω θεωρω οτι η κινηση σου ηταν η σωστη,γιατι αυτοι που ειναι ομαδα με ολη τη σημασια και την ουσια της λεξης ,και οχι μονο για τον τιτλο ή το αυτοκολλητο στη ρεζερβα και τα κεντητα μπλουζακια,αυτο ακριβως κανουν!!!!!!!!
Οι καλες ομαδες ειναι παντα και παντου μαζι ,και στα καλα,αλλα κυριως και στα στραβα.....

Και αυτο ειναι που τις κανει να ξεχωριζουν........

g.pesketzis έγραψε:

Γιώργο Κούτρια και Μαρίνα, δεν είναι ούτε φιλότιμο αλλά ούτε και αρχ...ια.
Είναι στάση ζωής.

Δεν ανέχομαι σε καμιά περίπτωση, την εκμετάλλευση και την κοροϊδία.

Όπως γνωρίζετε είμαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος και θέλω να μου συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Φυσικά στην σημερινή εποχή που ζούμε ο χαμένος είμαι εγώ με τα πιστεύω μου και όχι όλοι αυτοί που μόλις δουν το τσουβάλι με τις λίρες βουτάν με το κεφάλι να τις πάρουν αδιαφορώντας για τα πάντα.

Γιώργο, αυτή η στάση ζωής που περιγράφεις, η στάση της ειλικρίνιας και της αντίστασης στην εκμετάλλευση και την κοροϊδία, σε βγάζει χαμένο ΜΟΝΟ οικονομικά, με αποτέλεσμα να αγχώνεσαι και να ταλαιπωρείσαι κάποιο χρονικό διάστημα, λίγο ή πολύ. Αυτό όμως που μένει στο τέλος είναι οτι, ενώ μπορεί να πας το βράδυ για ύπνο με χίλιες σκοτούρες, αυτές είναι εξωγενείς. Στο τέλος κοιμάσαι και ξυπνάς με ΚΑΘΑΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Όλοι μας ξέρουμε ανθρώπους που πιστεύω πως αδυνατούν να κάνουν κάτι τέτοιο γιατί δεν τους αφήνει ο ίδιος τους ο εαυτός.
Για τους ίδιους λόγους έχω αποφασίσει και εγώ μια ανάλογη στάση ζωής και παλεύω καθημερινά να κρατηθώ στα πιστεύω μου, ειδικά σε στιγμές δύσκολες όπως οι πρόσφατες. Αυτό όμως που πραγματικά με τρέφει και μου δίνει την δύναμη να ακολουθήσω, είναι οι άνθρωποι που έχω γύρω μου και με καταλαβαίνουν - και πολλοί από αυτούς είναι από το TeriosClub.gr. Και επειδή στο μυαλό μου αυτός είναι ο Έλληνας, ο άνθρωπος που νοιάζεται για τον διπλανό του και αγαπάει αδιάκριτα, θα παραμείνω έτσι σε πείσμα των καιρών και των συνθηκών. Η αμοιβή μας, Γιώργο μου, προέρχεται από μέσα

[Synteknos]

Μοιραία ήρθε και πάλι η στιγμή να γράψω εδώ... Είμαι στην τρίτη εβδομάδα που τελώ υπό καθεστώς τετράωρης απασχόλησης. Ο λόγος είναι οτι μετά τις εκλογές και με τον μή σχηματισμό κυβέρνησης, η δουλειά, που μόλις είχε αρχίσει να ανοίγει, πήρε μια απίστευτη βουτιά, με αποτέλεσμα να μην μπαίνουν στο μαγαζί περισσότεροι από 20-25 άνθρωποι την ημέρα, με τις παραγγελίες διανομής να μην περνάνε τις 5-6... Με δεδομένο τον κακό Χειμώνα που ακολουθήθηκε από μια επίσης κακή Άνοιξη, αποφασίστηκε να "κλείσει" η πρωϊνή βάρδια με τον τρόπο που λειτουργούσε. Χαρακτηριστικά, η αδερφή του Μανούσου πήγε σπίτι της και την παλεύει μόνος του τα πρωϊνά με τον γαμπρό του.

Οπότε είμαι σε αναζήτηση πρωϊνής εργασίας. Οχι βέβαια οτι υπάρχει τίποτα, αυτή την στιγμή ζούμε στην Κρήτη την σφαγή που ζούν στην Αθήνα εδώ και καιρό... Τα μηνύματα από την αγορά είναι πολύ άσχημα. Μεγάλα ξενοδοχεία είναι χωρίς κρατήσεις Ιούλιο και Αύγουστο, οπότε με τον τουρισμό να μην έχει κίνηση, τα πράγματα δεν φαίνονται καλά.

Για κάποιο περίεργο λόγο, δεν αισθάνομαι απαισιόδοξος. Ακόμα βγάζω κάποια λεφτά, υπάρχει και κάτι που έχω στα σκαριά αλλά πρέπει να περιμένω λίγο και γι αυτό για να γίνει σωστά. Το άσχημο είναι οτι λόγω της κατάστασης, το δύσμοιρο το Τεριάκι μου πρέπει να θυσιαστεί. Οπότε βρίσκεται εδώ http://www.car.gr/classifieds/cars/view/2552912/ Κρίμα, αλλά ορισμένες φορές πρέπει να αναγνωρίζουμε που πρέπει να επιμένουμε και που πρέπει να αφήνουμε το ποτάμι να κυλά. Όταν ήδη υπάρχουν Τ2 SX Plus με 9000 ευρώ, το να συνεχίσω να πέριμένω πότε τα πράγματα θα πάνε καλύτερα για το δικό μου είναι απλά ουτοπικό.

Κοιτάμε μπροστά, κύριοι και κυρίες!

[Synteknos]

Ο κύβος ερρίφθη... Το τερατάκι μου βρίσκεται στο αμπάρι του καραβιού της Minoan καθ' οδόν (sic) για Αθήνα και το πρωί θα παραληφθεί από τον νέο του ιδιοκτήτη. Το απογευματάκι, ο γνωστός κομμάντο Μάκης και ο πολύ καλός μου φίλος και μηχανικός Μανώλης, ήρθαν και πήγαμε το αυτοκίνητο ρυμουλκούμενο στο λιμάνι. Ο "δικός μας" ο Μάνος, δυστυχώς δεν ήταν στο Ηράκλειο για να αποχαιρετίσει τον άτυχο συμπολεμιστή...

Είναι τώρα τρείς εβδομάδες που ξεκινήσαμε να παλεύουμε στην κυριολεξία να το "στήσουμε" με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να κυλάει στους τροχούς του. Πολύτιμος βοηθός ο φίλος μου ο Mανώλης που διέθεσε χρόνο, γνώση και εργαλεία για να γίνει αυτό εφικτό.

Το ψαλίδι είχε κυριολεκτικά τσακίσει και ημίμπαρο/ημιαξώνιο είχαν σπάσει. Το ψαλίδι κόπηκε και επανακολλήθηκε έτσι ωστε να λειτουργεί και πάλι



Το ημίμπαρο απέκτησε και πάλι το σπασμένο του άκρο όταν ο Μανώλης του κόλλησε ένα άλλο από... Justy!



Στο ξηλωμένο τοπ μάουντ βιδώθηκε ένα κομμένο μπουλόνι, πάνω στο οποίο αργότερα μπήκαν πιατέλα και μια βίδα συγκράτησης, αντικαθιστώντας την πάνω στήριξη που δεν υπήρχε



Αφού τα ετοιμάσαμε, έπρεπε και να τα βάλω και ήμουν μόνος μου... Πέρασα λοιπόν ένα καλό σκοινί που είχα από δυο τρύπες του θόλου, σήκωνα σιγά σιγά το γόνατο με τον γρύλλο, ασφάλιζα με το σκοινί και πάλι από την αρχή!



Μετά από λίγο, κούμπωσα ψαλίδι και ημίμπαρο ξανά στο γόνατο. Εδώ, λίγο πριν βάλω το ημίμπαρο. Φαίνεται και το ημιαξώνιο που κόψαμε για να μην έχουμε κάποιο πρόβλημα.



Το αυτοκίνητο εντωμεταξύ είχε καθαριστεί εσωτερικά και είχα τακτοποιήσει τα πράγματα που βρίσκονταν εδώ και εκεί. Κάπως έτσι τελείωσε η προετοιμασία και 1,5 εβδομάδα μετά είχαμε πάρει πινακίδες και κάνει την μεταβίβαση.

Το απογευματάκι λοιπόν, γύρω στις 16:30, δέσαμε με τον Μάκη το τερατάκι για το τελευταίο του τράβηγμα. Εδώ να σημειώσω οτι ο Μάκης είχε έρθει αρκετές φορές στο σπίτι για διάφορες απαραίτητες μετακινήσεις του αυτοκινήτου με τον εργάτη του, πράγμα που μας γλίτωσε από πολύ σπρώξιμο και εξτρά κόπο. Thanks man!!!

Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε, ο Μάκης να ρυμουλκεί τον Τέρη μου, εγώ στο τιμόνι και ο Μανώλης οπισθοφυλακή. Οι πατέντες δούλεψαν μια χαρά και φτάσαμε αργά αργά αλλά με ασφάλεια στο λιμάνι, όπου αποχαιρετίσαμε το αυτοκίνητο....



Αλλά επειδή η άγρια ομορφιά της ζωής είναι οτι είναι απρόβλεπτη, στο πίσω πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει μια σκέψη. Άραγε, μπορεί κάποτε να δώ μια αγγελία πώλησης ενός συγκεκριμένου Terios και να έχω τα χρήματα να το πάρω; Ποιός ξέρει;...

Ας το αφήσουμε λοιπόν έτσι και ας πάει στο καλό, να του κάνουν αυτό που δεν μπόρεσα εγώ. Να το αναγεννήσουν από τις στάχτες του. Και αν κάποιος από εσάς το δεί ποτέ στο δρόμο, πάτηστε του μια κόρνα. Ο οδηγός του δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί το κάνατε. Το αυτοκίνητο όμως θα ξέρει...

[joannathom]

καλό ταξίδι τέρη...

[ΓιώργοςΠειραιάς]

................Μέχρι τον επόμενο Σπύρο, εσύ να είσαι καλά!!

καλό ταξίδι στο TERας σου

[Synteknos]

Επειδή τώρα τελευταία η παρουσία μου στο forum είναι λιγοστή, ειπα να σας γραψω για να μην νομίζετε ότι σας... γράφω Απο την μετακόμιση και μετά δεν έχω υπολογιστή. Το βλαμμένο αποφάσισε ότι δεν θέλει να ανοίξει Μπαίνω λοιπόν και σας διαβάζω απο το κινητό αλλά για να γραψω κείμενο είναι αρκετά δύσκολο και παίρνει πολυ χρόνο - χρόνο που δεν έχω... Κατα τ´ άλλα, παρα την πίεση του χρόνου και το γεγονός ότι εχθές φάγαμε την πρώτη βρόχα στην βάρδια, η διάθεση είναι καλή και περιμένω με ανυπομονησία τις μέρες που θα τελειώσουν οι εκκρεμότητές μου, μπας και καταφέρω να πάω κανένα βολταράκι εδω κάτω με τους καμμένους Μάνο-Μάκη...

[Synteknos]

Δεκατρείς μήνες μετά..... Μετά την τελευταία ανάρτηση σε αυτό το τόπικ. Και να που είμαστε και πάλι εδώ. Πάμε παρέα μια βόλτα στην ζωή μου όλο αυτόν τον καιρό, τί λέτε;...

Οι μέρες που έγραφα το παραπάνω ποστ ήταν οι μέρες που ουσιαστικά εγκατέλειψα την επι δύο ετών προσπάθεια να σώσω το γάμο μου και να περιμένω την - τότε - γυναίκα μου να επιστρέψει σε αυτόν. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, απλά δεν άντεξα άλλο να παλεύω μόνος μου σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας. Δύο μήνες μετά, έγινε και το αναπάντεχο. Θέλησα μια άλλη γυναίκα...

Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα έκανε ΠΟΤΕ παράλληλη σχέση. Όσο απλοϊκό και αν ακούγεται, η μόνη λύση ήταν ο χωρισμός, αφού πλέον ούτε θα έμενα με μια γυναίκα που δεν θέλω, ούτε και είχα δικαίωμα να την κρατάω σε μια τέτοια κατάσταση. Ανακοινώθηκε σχετικά άμεσα και σε 10-15 μέρες είχα φύγει. Οι άνθρωποι που μίλησα μαζί τους τις επόμενες μέρες, άνθρωποι που με αγαπούν και με ξέρουν, μου μίλησαν για την αλλαγή που είδαν σε μένα και οτι ήμουν πραγματικά χαρούμενος για πρώτη φορά εδώ και αρκετό καιρό.

Στην Μαρία μίλησα γιατί της όφειλα να γνωρίζει πως αισθάνομαι. Μέχρι τότε είμασταν απλά φίλοι και συνάδελφοι. Το γεγονός οτι ανταποκρίθηκε ήταν εντελώς αναπάντεχο όσο και ιδιαίτερα περίπλοκο. Τους λόγους θα τους συζητήσουμε από κοντά σε κάποιο καφέ. Η δυσκολία όμως ήταν - και ακόμα είναι - μεγάλη. Επιγραμματικά, η Μαρία έχει τον Νίκο που είναι 5μιση ετών.

Από τον Ιανουάριο λοιπόν αναγκάστηκα να ανοίξω νέο σπιτικό, να στήσω νοικοκυριό σχεδόν από το μηδέν αφού φεύγοντας πήρα ρούχα, εργαλεία και μερικά ελάχιστα είδη σπιτιού. Χωρίς PC και χωρίς internet και με την ζωή μου να μοιράζεται μεταξύ Pizza Fan και Χριστίνας συν όσο προλάβαινα την Μαρία μου, καταλαβαίνετε οτι η παρακολούθηση του forum ήταν πολύ δύσκολη. Χάζευα από το κινητό όταν έβρισκα wireless αλλά μέχρι εκεί.

Τον Απρίλιο ήρθε η πρώτη καθυστέρηση πληρωμής από την Fan, 15 μέρες, μαζί με την γκρίνια οτι το μαγαζί μπαίνει μέσα... Τον Μάιο η καθυστέρηση έγινε μεγαλύτερη. Τον Ιούνιο δεν την πάλεψα και πήγα σε άλλο ντελίβερι, σε σουβλατζίδικο που είχε μόλις ανοίξει. Αυτός ήταν πιο γρήγορος, του πήρε μόνο 2,5 μήνες για να συζητάει το λουκέτο... Αρχές Αυγούστου αλλάζω και πάλι ντελίβερι σε μια προσπάθεια να έχω κάποιο εισόδημα για να μπορώ να ζώ... Κράτησε 10 μέρες, δεν είχε δουλειά και με έστειλε σπίτι να περιμένω....
Κάνοντας τα πικρά γλυκά, ανασκουμπώνομαι για ακόμα ένα δύσκολο χειμώνα και πιάνω δουλειά σε ντελίβερι 8 με 2
το βράδυ για 3 ευρώ την ώρα ανασφάλιστος. Ωραία έ;.... Παράληλλα, φίλος καλός που διατηρεί υπαίθριο πάρκινγκ στο κέντρο, μου δίνει την βάρδια 11 με 1 το μεσημέρι από την καλή του την καρδιά για να με βοηθήσει να την βγάλω.

Αρχές Οκτώβρη έχουμε αποφασίσει με τη Μαρία μου να μετακομίσω στο σπίτι της. Ήδη έχουμε μιλήσει με τον Γιώργο για τον Τέρη του και είμαστε στην αναμονή εξελίξεων. Λίγες μέρες μετά, δίνω το Σουμπαράκι και μένει να φύγει και το Cinquecento της Μαρίας για να έρθει το τερατάκι. Η αγγελία τρέχει αλλά τηλέφωνο δεν... Μέχρι που το παλικάρι που πήρε το Μ80 μου φέρνει έναν φίλο του και κλείνει να το πάρει αυτός! Παίρνω τον Γιώργο τηλέφωνο και του λέω να ετοιμάσει το Τέριος......

Νομίζω πως το τηλεφώνημα ήρθε την προηγούμενη από την ημέρα που είπα του Γιώργου να στείλει το αυτοκίνητο.
"Σπύρο, ο Μιχάλης είμαι από του Κουζούλογλου. Χρειαζόμαστε αποθηκάριο, τί κάνεις αυτήν την εποχή;"
Ειλικρινά, όταν πάσχιζα να βρω τρόπο να επιστρέψω σε πρωϊνή πενθήμερη εργασία, δεν φαντάστηκα ούτε μια στιγμή οτι θα με έπαιρναν τηλέφωνο και θα μου την έδιναν! Φαίνεται οτι τα χρόνια που πέρασα στις αποθήκες 2 εισαγωγικών εταιριών ανταλλακτικών στο Ηράκλειο, κάτι καλό άφησαν πίσω...

Αρχές Νοέμβρη ξεκίνησα και για να φέρω την αποθήκη αυτή στα ίσια της σίγουρα έχω 3-4 μήνες δουλειά μπροστά μου. Ακόμα δουλεύω στο ντελίβερι το οποίο και θα αφήσω πριν τις γιορτές, το οφείλω στον εαυτό μου να περάσω Χριστούγεννα σπίτι και όχι στη βροχή και στο κρύο. Και φυσικά αυτή η δουλειά μου αφήνει τα Σαββατοκύριακα ανοιχτά για διάφορες "δραστηριότητες"

Και κάπως έτσι η ζωή επανέρχεται σε κάπως φυσιολογικά επίπεδα. Καλά να είμαστε λοιπόν, να βγεί και αυτός ο ενάμιση μήνας και θα τα λέμε και πιο συχνά!

Καλά να είστε όλοι και ευχαριστώ για την παρέα

[TAG]

αυτό θα πει : "...Από Καρδιάς" ..
Μαθήματα ζωής από ένα καταπληκτικό Αδελφό-Φίλο !!
Σπύρο μας συγκίνησες και παράλληλα μας έδειξες τι σημαίνει επιμονή και υπομονή για καλύτερες μέρες...

[Big]

Είσαι παλικάρι

Όλα στην ζωή μας γίνονται για να μαθαίνουμε και να παίρνουμε μαθήματα.

Και αυτά τα περνάνε να ξέρεις άνθρωποι που αντέχουν.

Εύχομαι να έγινες σοφότερος, να φιλοσόφησες περισσότερο την ζωή και να πορευτείς με νέες δυνάμεις και προσδοκίες για το μέλλον.

Υγεία πάνω από όλα