Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Άνοιξε και σας περιμένει...για να μας πείτε ότι σας ευχαριστεί εκτός του αυτοκινήτου
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Synteknos
Δημοσιεύσεις: 563
Εγγραφή: Δευ Απρ 02, 2012 1:48 pm
Τοποθεσία: Ηράκλειο Κρήτης
Επικοινωνία:

Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από Synteknos »

Και ενώ άλλοι παλεύουν hangover και κρεπάλες, άλλοι πίνουν καφε στα Χανιά και θυμούνται τα χτεσινά!...

Αγαπητό ημερολόγιο

Μετά από μια συζήτηση με μια φίλη της που θα επισκεπτόταν τα Χανιά την Κυριακή, η Μαρία σκέφτηκε να πάμε κι εμείς από το Σάββατο το πρωί και να διανυκτερεύσουμε εκεί. Μπήκε λοιπόν στην Trivago και βρήκε ένα διαμέρισμα στο Κάτω Δαράτσο και για τους τέσσερίς μας με €32, οπότε όλα καλά!...
Η προετοιμασία φυσικά ξεκίνησε απο την Παρασκευή με μαγείρεμα! Σάββατο πρωί, τα σύννεφα πύκνωναν και η Μαρία είχε δει βροχές και στα Χανιά, αλλά δεν ήταν αρκετά για να πτοηθούμε! Αναχώρηση κατα τις εννιάμισι, καφέ από Γρηγόρη και ΒΟΑΚ!
Πριν καν περάσουμε Γάζι, η βροχή ήταν δυνατή... Τόσο δυνατή που η Μαρία πρότεινε να αλλάξουμε πλάνα και να γυρίσουμε πίσω. Εγώ πίστευα οτι σε λίγο ο καιρός θα καθάριζε και θα χάναμε την βόλτα άδικα. Η Μαρία με εμπιστεύτηκε και συνεχίσαμε.
Ο καιρός όντως καθάρισε και ολα πήγαιναν καλά μέχρι την στιγμή που ξαφνικά δεν είχα γκάζι στον Τέρη. Είχε συμβεί και στην Πανελλήνια, όπως επίσης και πριν μερικές μέρες στην Ε.Ο., σε όλες τις περιπτώσεις σε χαλαρή οδήγηση. Γύρισμα το κλειδί στη μίζα αν κινήσει με συμπλέκτη, αποσύμπλεξη και κανένα πρόβλημα.
Είχα συμπεράνει οτι πρέπει το αυτοκίνητο να είναι μπουκωμένο γιατί οδηγείται συνήθως ως 2500 στροφές για οικονομία, οπότε αφού ξαναπήρε, κατέβασμα σε τετάρτη για λίγο να ξεμπουκώσει και συνεχίζουμε. Μέχρι την επόμενη φορά που το ξαναέκανε... Ξανά η ίδια διαδικασία αλλά όταν στο ξανακάνει μέσα σε 50χλμ. με παιδιά στο αυτοκίνητο, έ, δεν είσαι και ήρεμος! Στάση μετά από λίγο, έλεγχος στο χώρο του κινητήρα και βλέπω μερικά σωληνάκια υποπίεσης ταλαιπωρημένα και ψιλοσκασμένα. Κάνω το κλασικό κόλπο που κόβω τις σκισμένες άκρες και τα κουμπώνω λίγο παραμέσα και αποφασίζω φτάνοντας στα Χανιά να πάω απο την Ιαπωνική, να πάρω δυο μέτρα εξάρι και να αλλάξω τα σωληνάκια. Προληπτικά, πήρα και λάδι να κάνουμε μια αλλαγή λαδιών. Οι συνάδελφοι με στέλνουν σε ενα συνεργείο-πελάτη κοντά και κατεβαίνω να συνεννοηθώ. Δεκαπέντε (!) λεπτά μετά έρχεται ο υπεύθυνος για να του πω οτι πάω τους υπόλοιπους στο ξενοδοχειο και επιστρέφω...
Βάζουμε το GPS στο κινητό - το μόνο πράγμα που δούλεψε σωστά σήμερα και βοήθησε! - και μας πάει στο Semiramis χωρίς πρόβλημα. Κατεβαίνουμε μπροστά σε ενα ξενοδοχείο που "γράφει" εγκατάλειψη, εκτός απο διάφορα έπιπλα που βρίσκονται γύρω γύρω υπό διάλυση. Μπαίνουμε σε μια ρεσεψιόν που είναι πηγμένη απο κομμάτια κρεβατιών, τηλεοράσεις, εργαλεία και άλλα τινά. Η συμπαθής κυριούλα μας ενημερώνει οτι... μάλλον δεν έχουν δωμάτιο λόγω πρόσφατης πλημμύρας και οτι τα ιντερνετικά booking ανοίγουν τις κρατήσεις ενώ οι ίδιοι τους λένε οτι είναι κλειστοί! Μετά από τηλέφωνα με την φίλη Μαργαρίτα στο Ηράκλειο και αναζήτηση στο νετ, μας στέλνει στο Candia που δείχνει δύο διαθέσιμα τετράκλινα στα €50. GPS, φτάνουμε, παρκάρουμε, κατεβαίνουμε, σαν κλειστό να μοιάζει, τί κάνουμε ρε παιδιά; Χτυπάμε κουδούνι που λέει ρεσεψιόν, περιμένουμε λίγο, έρχεται μια συμπαθέστατη κυρία, μας ανοίγει, της λέμε για το δωμάτιο, λέει πως έχει μόνο δυο μονόκλινα και δεν χωράμε!... Δεύτερη γκέλα. Μας προτείνει να πάμε στο Σέμελη λίγο παρακάτω που θα έχει να μας βολέψει. Πέντε λεπτά περπάτημα και φτάνουμε στην είσοδο η οποία έχει ένα μπρελόκ με κλειδιά πάνω στην κλειδαριά. Στην εξώπορτα!!! Χτυπάμε το κουδούνι, τίποτα. Χτυπάμε την πόρτα, τίποτα. Παίρνουμε τηλέφωνο, άλλη κυριούλα, μας λέει δεν είναι κανείς; Όχι, τα κλειδιά όμως είναι στην πόρτα, της λέω, σίγουρα; με ρωτάει μα αφού τα βλέπω, καλά, θα πάρω να σας ανοίξουν μου λέει. Δέκα λεπτά μετά με παίρνει να μου πει οτι δεν τους βρίσκει και έρχεται η ίδια. Η Μαρία λέει οτι θα ανοίξουμε την πόρτα και θα βρούμε κάποιον μέσα τέζα και σκέφτεται οτι βλέπει πολλά αστυνομικά στην τηλεόραση!!! Στα είκοσι λεπτά, η Μαρία παρατηρεί ενα χέρι να καθαρίζει τα τζάμια του α' ορόφου, άρα υπάρχει ελπίδα. Εντός ολίγου φτάνει και η κυριούλα, μας ανοίγει, μας εξηγεί οτι ο πατέρας της ήταν στο μπάνιο και ο σύζυγος άφαντος και ανεβαίνουμε προς τα επάνω να δούμε τα δωμάτια. Εκεί είναι ο σύζυγος που κάνει εργασίες συντήρησης, του λέει σε έπαιρνα, της λέει το φορτίζω, δωμάτιο έχουμε; όχι, εχω τα στρώματα, λέει! Συγνώμη, λέει η κυριούλα, δεν τους έβρισκα. Να είστε καλά, λέμε, αντίο....
Εντωμεταξύ, υπάρχει και το θέμα της τουαλέτας. Ο Τέρης είναι παρκαρισμένος ακόμα δίπλα στο Candia και προτείνω στην Μαρία να ξανακτυπήσουμε στην συμπαθή κυρία για τουαλέτα. Τρελό γέλιο! Ανακουφισμένοι, πάμε για το επόμενο ξενοδοχείο που είναι το Κυδωνία στην παλιά πόλη. Ξανά GPS και μας βγάζει κάπου που δεν βλέπω ξενοδοχείο. Καταλαβαίνω οτι με έστειλε στα τείχη της Κυδωνίας και όχι στο ξενοδοχείο, οπότε άκυρο ξανά και ξαναφεύγουμε να κάνουμε τον κύκλο να το ξαναβρούμε. Σε μια δεξιά στροφή ακολουθώ ενα αγροτικό, μπαίνουμε μαζί σε μια... λαϊκή, λέω δεν μπορεί, θα περνάει, κάνουμε 30 μέτρα και σταματάει να φορτώσει! Πίσω μου άλλο αυτοκίνητο και πιο πίσω κι άλλο! Δέσαμε, λέω, τώρα. Ο μανάβης δίπλα στο τζάμι μου λέει οτι δεν πάει από εδώ και οτι έστριψα λάθος. Έλα, στο λόγο σου; Περίμενε μου λέει να φύγει το αγροτικό λίγο πιο πίσω να μπεις στο στενάκι. Ξεκολλάμε, φεύγουμε, χωράμε να περάσουμε; ρωτάει η Μαρία, ναι, της λέω, οχι όμως και να στρίψουμε στην αμέσως επόμενη δεξιά γωνία! Μανούβρα και πάμε, ξαναβγαίνουμε στο δρόμο, κάνουμε τον κύκλο να βρούμε ξανά το Κυδωνία.
Εντωμεταξύ, η Μαργαρίτα μέσω του δικού της ξενοδοχείου εχει βρει άλλο που λέει οτι εχει δωμάτιο. Ξανά GPS, και ξανά στα τείχη της Κυδωνίας να βρούμε το Λητώ apts. Μένω στο αυτοκίνητο με τα παιδιά και στέλνω τη Μαρία στο πλακόστρωτο να το βρει. Δέκα λεπτά μετά επιστρέφει με το κινητό στο αυτί. Τζίφος, ενα δίκλινο τρύπα σε ετοιμόρροπο κτίριο και το τυπάκι μόλις άκουσε δυο ενήλικες και δυο παιδιά έριξε άκυρο. Καλύτερα, γιατί εκεί δεν μέναμε ούτε για πλάκα, προτιμότερος ο ύπνος στο Terios και οι τέσσερις!...
Με αυτά και με αυτά, η ώρα είναι ήδη τέσσερις και το στομάχι παίζει μαντολίνο, άρα στάση για φαγητό. Σταματάμε δίπλα στη θάλασσα κατω απο την παλιά πόλη, παίρνουμε ψυγειάκι και σερβίτσια και καθόμαστε σε μια παιδική χαρά λίγο παραπέρα να φάμε. Ανοίγει η Μαρία τα μπωλάκια να σερβίρει το κοτόπουλο, το ρύζι, τη σαλάτα και το παξιμάδι, να κάτσουμε να φάμε. Κάνει πολύ αέρα, πάμε απέναντι που κόβει. Ναι, αλλά και πάλι κάνει κρύο, πάω στο αμάξι να φέρω μπουφάν. Η Μαρία έχει τακτοποιηθεί, σηκώνει το πιρούνι να φάει την πρώτη μπουκιά και τρώει... την πρώτη στάλα!
Μέχρι να γυρίσω βρέχει και πάλι κανονικά, μου φωνάζουν μην έρχεσαι, ερχόμαστε εμείς στο αμάξι, έρχομαι να κουβαλήσω, λέω, βουτάω οτι έχουν αφήσει και τρέχω πίσω. Πάει η Χριστίνα να ανοίξει την πόρτα, χτυπάει το πιάτο, της πέφτει το μισό φαΐ επάνω της, μπαίνουμε μέσα, ουφ, να φάμε μια μπουκιά φαγητό, την Μαρία την πιάνει νευρικό γέλιο, παίρνει τηλέφωνο η Μαργαρίτα, να μην μπορεί να της μιλήσει από τα γέλια, παίρνω εγώ το τηλεφωνο, προσπαθώ να εξηγήσω, λέω δυο κουβέντες, μπλοκάρει το κινητό και κάνει μόνο του επανεκκίνηση!!! Μέχρι να ξανανοίξει τρώμε το φαγητό, μόλις τελειώνουμε δεν βρέχει άλλο και έχει βγάλει ήλιο! Ανοίγω την πόρτα να πάρουμε λίγο αέρα, η Μαρία μιλάει στο τηλέφωνο, ακούω φωνές, περνάει καμμένος μπάρμπας που φωνάζει στο πουθενά, κλείσε, μου λέει, τον φοβάμαι αυτόν!... Δεν υπάρχει το σκηνικό!....
Ακολουθεί αναζήτηση για πάνω από μισή ώρα από εμάς με τηλέφωνα και νετ και απο την Μαργαρίτα στο Ηράκλειο, η οποία βρίσκει στο πρωτύτερα χαμένο Κυδώνια με €60 τρίκλινο που μας κάνει και χάρη να μας βάλει. Η Μαρία δικαιολογημένα λέει οτι δεν την παλεύει και θέλει καφε και τσιγάρο. Παρκάρουμε στο κέντρο και πάμε Γρηγόρη. Λίγο μετά, συνεχίζουμε με τα πόδια και ακολουθούμε την πρόταση του μανάβη στο τζάμι να δούμε κοντά στο ΚΤΕΛ. Γύρω γύρω όλοι ποδαρόδρομο, κάτι ερείπια κι εκεί και δυο ξενοδοχεία μεγάλα με σημαίες στην είσοδο, άρα πιασοκωλέ. Συνεχίζουμε κατηφορίζοντας μέσα στην παλιά πόλη και πετυχαίνουμε το Alena hotel. Η ρεσεψιόν είναι στον 4ο όροφο - ωραίος ο αρχιτέκτονας! - ανεβαίνω, ανοίγω την πόρτα, αντικρίζω τον ιδιοκτήτη - αποτυχημένο σωματέμπορα, δεν εχω δωμάτιο λέει, καλά, σκέφτομαι, τωρα συνήθισα, δεν με νοιάζει!!!
Συνεχίζουμε το περπάτημα, σκάμε τυχαία πάνω στο Κυδωνία, το κοιτάζω, λέω, δεν υπάρχει περίπτωση να ειναι ξενοδοχείο αυτό το... χάλασμα αλλά όντως είναι! Και μας έκανε και χάρη πριν στο τηλέφωνο!!! Οίκτος!!! Πάμε παρακάτω, να πάρουμε κι ενα γλυκό να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Γυρνάμε στο αυτοκίνητο, απέναντι ενα ξενοδοχείο. Τους αφήνω κάτω να ανέβω κι εδω να ρωτήσω. Ο παππούς μέσα μόλις που περπατούσε! Μου δείχνει δυο δίκλινα που επικοινωνούσαν, ωραίο μπάνιο και ωραία κρεβάτια αλλά ο χώρος ίσα-ίσα να περάσεις, πολύ στενά. Χτυπάει το τηλέφωνο, είναι η μάνα μου, θα σε πάρω μετά, της λέω, να πάρεις τον αδερφό σου που γιορτάζει, μου λέει, ΟΚ, ΚΛΕΙΣΕ... €75, λέει ο παππούς θα στο αφήσω. Κατεβαίνω, το λέω στη Μαρία, μου λέει δεν είσαι καλά, φεύγουμε. Πού πάμε; θα βρούμε έξω στα Κουνουπιδιανά, λέει. Το κινητό μου στο 15% μπαταρία, της Μαρίας στο 25%, σε λίγο ούτε κινητά, ούτε GPS... Κλείνω δεδομένα και φωτισμό οθόνης μπας και σώσω τίποτα. Στο δρόμο ξανασταματάμε για αναζήτηση. Ανοίγω πάλι κινητό, βρίσκουμε Θεοδοσία apts στον Καλαθά, παίρνουμε τηλεφωνό, λέει θα μας πάρει πίσω. Δοκιμάζουμε το ξενοδοχείο Πύργος 2 αστέρων (omg) έχει με €70, λέει η Μαρία πάμε κατα εκεί και βλέπουμε. Δυο λεπτά μετά μας ξαναπαίρνουν από το Θεοδοσία, ακούω τη Μαρία και λέει €60 στούντιο, ερχόμαστε. Θεέ μου, σε ευχαριστώ, θα κοιμηθούμε τελικά! Στις επτάμισι το απόγευμα μπήκαμε επιτέλους στο δωμάτιο και όταν κούμπωσα το κινητό στο ρεύμα, έλεγε 2%...
Τώρα πια η ώρα είναι 01:30, οι υπόλοιποι κοιμούνται και εγώ ξαναζώ την περιπέτεια από την αρχή, γράφωντας και γελώντας! Είναι μια από αυτές τις μέρες που όλα - μα όλα όμως - πάνε στραβά και τις θυμάσαι μια ζωή. Όταν όμως στο τέλος της όλοι είναι μια χαρά, το μόνο που μένει είναι η γλυκιά ανάμνηση των απανωτών αναποδιών και η ικανοποίηση που σου δίνει η άρνηση να τα παρατήσεις, να εκνευριστείς, να γκρινιάξεις και να χαλαστείς.
Τί ωραίο τα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα αναπάντεχα!...
Άβαταρ μέλους
kostas
Δημοσιεύσεις: 484
Εγγραφή: Κυρ Απρ 08, 2012 9:31 am

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από kostas »

Είναι αρετή να αντιμετωπιζετε έτσι αυτές τις καταστάσεις να είστε καλά! στην δική μου οικογένεια με ένα παιδάκι σε παρόμοια περίπτωση γ$%^&&*((())))_(*&^%%$$#$#βριδια.....
Οδηγώ και σε σκέφτομαι!
Εικόνα
http://nivaclubhellas.blogspot.gr/
geovil
Δημοσιεύσεις: 465
Εγγραφή: Δευ Απρ 02, 2012 6:33 pm

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από geovil »

Η υπομονη ειναι η μεγαλυτερη αρετη,πραγματικα!!!!
Θερμα συγχαρητηρια στον Σπυρο,και σε ολους οσους την εχουν σε τετοιο μεγαλο βαθμο!!!!
Άβαταρ μέλους
manos man.
Δημοσιεύσεις: 1131
Εγγραφή: Δευ Απρ 02, 2012 6:26 pm
Τοποθεσία: Άγιος Νικόλαος, Κρήτη

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από manos man. »

Ωωωωωω αυτό είναι στόρι !!
Σπύρο, άλλο να το λες από το τηλέφωνο και άλλο να το διαβάζεις και να προλαβαίνεις να το κάνεις εικόνα!
Και όσοι γνωρίζετε τον Σπύρο, καταλαβαίνετε την αξία της υπομονής, του χιούμορ και της ψυχραιμίας!
Εκεί βέβαια που ανέφερες για βροχή αγχώθηκα... Γιατί όπως και να το κάνουμε το νερό είναι το αδύνατό σου σημείο!! :lol: (Να κάνω κι εγώ λίγο χιουμοράκι)

Τέλος καλό, όλα καλά! Εμπειρίες είναι αυτά, και τροφή για επικοινωνία!
Daihatsu Terios...................................................................Suzuki Jimny
Άβαταρ μέλους
giorgos man.
Δημοσιεύσεις: 687
Εγγραφή: Δευ Απρ 09, 2012 11:28 pm
Τοποθεσία: Σίσι Λασιθίου Κρήτη

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από giorgos man. »

Αγαπητέ Σπύρο, μην το βάζεις κάτω.
Οι περιπέτειες μένουν και αυτές εχουμε να θυμόμαστε !!! ;) ;)
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία
Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).
NEKTARIOS
Δημοσιεύσεις: 277
Εγγραφή: Τετ Ιουν 04, 2014 12:47 am

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από NEKTARIOS »

Για να μάθεις!! :lol:
Όλα τα "σημάδια" σας έλεγαν να μείνετε Ηράκλειο!
Να σε δω, θα ξαναπάς Χανιά; Όχι, πες! :lol:

Σημαντικό! Την επόμενη φορά (ναι, το ξέρουμε ότι είσαι λίγο μαζοχιστής!), πάρε φορτιστές, μπαταρίες, υπνόσακους, σκηνή (δεν βάζεις καλύτερα σκηνή οροφής;), γρύλους, ενημέρωσε αστυνομία και πυροσβεστική της κάθε περιφέρειας που θα περάσεις και συμβουλέψου και το μαντείο για το τι θα σου έρθει (αν το μαντείο είναι κλειστό, διάβασε τον καφέ, προσοχή υπάρχει συγκεκριμένη πιστοποιημένη διαδικασία για αξιόπιστες προβλέψεις με την μέθοδο του καφέ), πέρνα την προηγούμενη από την εκκλησία σου και άναψε μερικά κεριά ή καλύτερα λαμπάδα, δες τι όνειρα είδες και διάβασε προσεκτικά τον ονειροκρίτη, κάνε ότι καλύτερο!
Πραγματικά, απορώ πως μερικοί άνθρωποι ξεκινάνε έτσι απλά και απροετοίμαστοι για μια εκδρομή! :lol: :lol: :lol:

Για αυτή την ιστορία, τέλος καλό, όλα καλά! :D
Και ζήσατε εσείς καλά και εμείς καλύτερα!! :)
Άβαταρ μέλους
goranterios
Δημοσιεύσεις: 623
Εγγραφή: Πέμ Οκτ 31, 2013 1:33 pm
Τοποθεσία: Γαλατσι

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από goranterios »

Μπράβο Σπύρο Η υπομονή σε τέτοιες στιγμές είναι πολύτιμο Αγαθό στον άνθρωπο :!: :!: :!: :!:
Άβαταρ μέλους
Synteknos
Δημοσιεύσεις: 563
Εγγραφή: Δευ Απρ 02, 2012 1:48 pm
Τοποθεσία: Ηράκλειο Κρήτης
Επικοινωνία:

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από Synteknos »

Κατ' αρχήν, σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις :) Το κείμενο το πόσταρα γιατί από την παρέα της Μαρίας που το διάβασαν πήρα καλά σχόλια και θεώρησα οτι θα διαβάζοντάς το θα έσκαγαν και εδώ κάποια χαμόγελα 8-)

Βέβαια έχει χιλιοειπωθεί αλλά είναι τόσο σημαντικό που ποτέ δεν θα είναι αρκετό. Οι άνθρωποι μετράνε. Όταν ο άνθρωπος είναι καλά, ολα τα άλλα ξεπερνιούνται. Από την άλλη μεριά, δεν πιστεύω πως έχουμε έρθει σε αυτή τη ζωή για να ζούμε εύκολα. Ζωή είναι να παλεύεις. Ζωή είναι το ταξίδι προς την Ιθάκη. Με όλες τις κακουχίες. Άλλωστε, αυτές είναι που μας διαμορφώνουν. What doesn't kill you makes you stronger λένε οι φίλοι μας οι αγγλόφωνοι. Προσωπικά, δεν θυμάμαι περίοδο της ζωής μου να είναι εύκολη. Και οι ευκολότερες εποχές ήταν οι πιο βαρετές και αυτές που ξεχάστηκαν πιό εύκολα.
Το πιό σημαντικό φυσικά ήταν οτι ήμουν με την κόρη μου και την Μαριά, με την οποία φυσικά θέλω και μοιράζομαι την ζωή μου. Χαρακτηριστικά να σας πω οτι λόγω δουλειάς, ξαναγράφω μετά απο τόσες μέρες γιατι απλά... δεν προλάβαινα! Ούτε στις δωδεκάμισι το βράδυ όπως τώρα. Οπότε, αφού ήμουν με τους αγαπημένους μου και αυτοί ήταν καλά, όλα τα άλλα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα.


Κώστα, η πρώτη αντίδραση είναι φυσιολογικά να εκνευριστείς αλλά περνάω γενικώς τόσο δύσκολα καθημερινά, που το να φωνάξω πχ στη Μαρία που δεν τσέκαρε το ξενοδοχείο ή τους παπάρες που μας έβαλαν στην διαδικασία να ψάχνουμε όλη μέρα κατάλυμα, απλά δεν με παίρνει να το κάνω. Δεν με παίρνει να χαλαστώ! Και κάτι ακόμα. Η Μαρία είχε ειλικρινά τις καλύτερες προθέσεις κλείνοντας το ξενοδοχείο. Να πάμε μια διήμερη εκδρομούλα, σχετικά οικονομικά, με φθηνό δωμάτιο. Αν έβαζα της φωνές, δεν θα της έκαιγα όλη αυτήν την καλή διάθεση; Για τον άνθρωπό μας μιλάμε! Κρίμα...

Μανουσάκη, μην αγχώνεσαι παιδί μου, είχα τη Μαρία μαζί είπαμε, με μαζεύει!!! :lol: :lol: :lol:

Γιώργο Μαν, κάτι μου λέει οτι και εσύ δεν θα ξεχάσεις το... χαντακάκι :lol: :lol: :lol:

Νεκτάριε, no comment χαχαχαχαχαχα! :mrgreen:
Τί ωραίο τα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα αναπάντεχα!...
Άβαταρ μέλους
giorgos man.
Δημοσιεύσεις: 687
Εγγραφή: Δευ Απρ 09, 2012 11:28 pm
Τοποθεσία: Σίσι Λασιθίου Κρήτη

Re: Η οδύσσεια τεσσάρων ξενιτεμένων...

Δημοσίευση από giorgos man. »

Φίλοι μου, την ατάκα αυτή την εχω δημοσιεύσει κι αλλού, όμως εδω νομίζω ότι ταιριάζει :
image-0-02-04-0c8345e74c9b806935122910e953aa25431e68b025cb920a94ba24115db34ca5-V.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία
Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).
Απάντηση